Dutroux valt er bij in het niets. En toch, in de Nederlandse pers wordt er nauwelijks aandacht aan besteed, maar de Belgische en – vooral – de Franse kranten staan er dagelijks bol van. Ik doel op het proces tegen Michel Fourniret en zijn echtgenote Monique Olivier. Fourniret wordt er van beschuldigd tenminste zeven meisjes en jonge vrouwen ontvoerd, verkracht en vermoord te hebben. Een beest, volgens de officier van justitie, die het niet verdient om verder te mogen leven. Maar ja, euthanasie mag niet in Frankrijk – en de doodstraf ook niet. Zijn vrouw speelde ondetussen een dubieuze rol in alle zaken: Olivier zocht actief mee naar slachtoffers en legde vaak het eerste contact. Fourniret maakte het – letterlijk – af.
Fourniret hult zich voornamelijk in stilzwijgen. Tijdens het proces heeft hij pas één keer van zich laten horen, en wel toen ie kwaad brulde dat 'hij nooit verstopt heeft een monster te zijn'. Alsof dat een 'verzachtende' omstandigheid is.
Het criminele parcours van Michel Fourniret en Monique Olivier was al aanwezig in een lange correspondentie die ze voerden, toen ze elkaar nog niet kenden en Fourniret in 1987 in de cel zat. De vrouw legde voor de rechtbank uit dat ze Fourniret wilde ontmoeten omdat ze bijzonder eenzaam was, ondanks het feit hij in het in een honderdtal (!) brieven al had over zijn intentie jonge meisjes te ontvoeren. Fourniret, die in het Franse Fleury-Mérogis in de cel zat voor zedendelicten, plaatste in februari 1987 een advertentie in het katholieke tijdschrift "La Vie" om iemand te vinden die hem zijn eenzaamheid zou doen vergeten. Voor de vrijlating van Fourniret in oktober 1987 schreven ze elkaar meer dan honderd brieven. Ze gingen samenwonen en ontvoerden en doodden twee maanden later hun eerste slachtoffer.
Olivier vertrouwde Fourniret haar ongelukkige ervaringen toe met haar man, die voor hun twee kinderen zorgde. Op 25 augustus 1987 stelde Fourniret Olivier een pact voor. Hij beloofde Olivier zich op haar man te wreken door hem te doden. In ruil moest zij hem een jonge maagd aanbieden. Olivier reageerde niet onmiddellijk, maar aanvaardde dat hij (Fourniret) zijn genot zou zoeken waar hij wilde, op het gevaar af meisjes op te offeren. Twee maanden later ging het stel over tot actie.
Tot zover de inleiding tot wat één van de gruwelijkste zedenschandalen is uit de Frans/Belgische geschiedenis. Morgen een overzicht van wat dit monster allemaal ten laste wordt gelegd. Ik zou u vast zeggen: sidder en huiver…
Lees ook:Het gruwelijkste zedenschandaal uit de Frans/Belgische geschiedenis ((18)
Lees ook:Het gruwelijkste zedenschandaal uit de Frans/Belgische geschiedenis (2)
Lees ook:Het gruwelijkste zedenschandaal uit de Frans/Belgische geschiedenis ((19)
Lees ook:Het gruwelijkste zedenschandaal uit de Frans/Belgische geschiedenis ((13)
Lees ook:Het gruwelijkste zedenschandaal uit de Frans/Belgische geschiedenis ((12)