Filmproducent Paul Ruven werkt aan een speelfilm over het leven van Anne Frank. Het werk moet rond de 70ste sterfdag van Anne, in maart 2015, uitkomen. Volgens de producent gaat het om de eerste Nederlandse speelfilm over het Joodse meisje. Eerder verschenen al meerdere Amerikaanse en Britse producties.
Raar eigenlijk, want Anne Frank is toch een van de bekendste Nederlanders aller tijden.
De makers zijn in gesprek met de Anne Frank Stichting, die onderzoek doet naar nieuwe inzichten in het leven van Frank op basis van recente verklaringen van de laatste getuigen die haar nog gekend hebben.
Volgens Ruven zal zijn film over Anne Frank voor het eerst een juiste en waarachtige verfilming van het leven van Anne Frank zijn. Ruven verwacht niet dat hij in het Anne Frank Huis kan draaien. ‘De meeste scènes zullen waarschijnlijk in een studio worden opgenomen. We zullen ook een deel van de film in een concentratiekamp moeten maken. Vermoedelijk moeten we daarvoor uitwijken naar Hongarije.’
Lees ook:Documentaire over Otto Frank
Lees ook:85ste geboortedag Anne Frank
Lees ook:Lezers van De Telegraaf gezocht met de naam “Anne”
Lees ook:Deze donderdag verschijnt Het verzameld werk van Anne Frank
Lees ook:Een nieuwe biografie over Anne Frank!
Otto Frank was een collaborateur!
Zaterdag, 26 mei 2012
Het Achterhuis van Anne Frank!
Een bijdrage van Siegfried Verbeke,
Kortrijk/België
Betreffende Anne Frank dagboek : zie “The ‘Diary’ is a fraud” (Simon Sheppard (Heretical Press)
Link: http://www.heretical.com/sheppard/frank.html
Over mijn Anne Frank proces in Amsterdam heb ik destijds een samenvatting geschreven, geplaatst in
‘t Pallieterke (Vlaams weekblad), zie hieronder:
Willem de Prater beschrijft in “Den Vaderlandt ghetrouwe” (’t P. 23/5/12) onder de titel “Het Achterhuis” hoe de familie Frank werd gearresteerd, waarbij de politie de kostbaarheden “in een tas stopte waaruit zij eerst honderden pagina’s beschreven papier verwijderden: het dagboek van Anne”.
Dit is niet correct. Deze “losse vellen” vormden de novelle “Het Achterhuis” die Anne aan het schrijven was (op basis van haar echte dagboek). Van het authentieke dagboek is slechts ongeveer de helft teruggevonden, namelijk een eerste “Poëzie”-boekje en dan nog 2 (kasboek-)schriften die betrekking hebben op de acht laatste maanden vóór 1 augustus 1944. Hetgeen vader Otto Frank op de markt bracht als “authentiek dagboek” is een literaire fraude, in die zin dat hij de novelle “Het Achterhuis” als een authentiek dagboek voorstelde, terwijl het overwegend de novelle was. Bovendien censureerde hij om diverse redenen heel wat passages uit het authentieke gedeelte en wipt zijn gecommercialiseerde versie van het “authentieke” naar “de losse vellen”
(de novelle). De Anne Frank Stichtingen van Amsterdam en Basel hebben destijds tegen mij een klacht ingediend, maar hun 2 vorderingen werden door de rechtbank afgewezen. In de loop van het proces publiceerde het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie de wetenschappelijke editie “De dagboeken van Anne Frank”, uitgeverij Bert Bakker, Amsterdam, 2004. Dat heeft er achter de schermen wel toe bijgedragen dat de Anne Frank Stichtingen eraan waren voor de moeite, want het bevestigde op minutieuze wijze wat Faurisson (en ik) hadden beweerd.
P.S. De familie Frank vluchtte niet voor de nazi’s, maar omdat Otto en zijn broer een gevangenisstraf hadden opgelopen wegens bankfraude, uitgesproken door een Weimar-rechtbank, dus voor de Nazi’s aan de macht kwamen.
Een heikel punt is de vraag, wie de familie verraden heeft. Een en ander laat vermoeden dat dit de beruchte Amsterdamse SD’er Gringhuis was en dat Otto Frank hem gekend heeft. Gringhuis liet zich door Joden omkopen en deed zaken met Otto Frank’s firma Opekta, dat voedingsextracten aan de Wehrmacht verkocht. Frank was daardoor in feite een economische collaborateur en na de oorlog heeft Otto Frank daarom zowel Gringhuis als de magazijnier Van Maaren uit de wind gehouden. Er zijn geen harde bewijzen hiervoor, maar het feit dat dit spoor niet verder werd gevolgd is toch veelbetekenend. Van Maaren werd vrijgesproken en Gringhuis ter dood veroordeeld maar nooit geëxecuteerd. Volgens David Barnouw (directeur Anne Frank Huis): “Maar Otto Frank verwisselde alleen de naam van een van de betrokkenen (Gringhuis) om deze te beschermen. Dat hoort een beetje bij zijn imago van halve heilige” (Het Parool 30 juli 1994). Of misschien wilde Otto Frank vermijden dat zijn economische collaboratie het imago van de Heilige Familie zou aantasten?