Er blijkt een gebrek te zijn aan een handboek voor grootouders met tips en praktische zaken met betrekking tot de kleinkinderen. Dit was aanleiding voor Martine de Vente, moeder van 2 kinderen, om een boek te schrijven voor grootouders die een vaste dag in de week op hun kleinkind passen, oppassen als de ouders een weekje moeten "bijkomen", wanneer ze ziek zijn, noem maar op.
Zitten wij, de grootouders, hier ook echt op te wachten?
Ik ben zelf grootouder en pas al jaren wekelijks op de kinderen. Ik doe dit nu 6 jaar en heb nog geen moment gedacht: goh, wat zou het fijn zijn als er een boek was waarin stond hoe ik hiermee moet omgaan, want ik ben nu zo radeloos…
Voordat je hieraan begint, maak je toch duidelijke afspraken met de ouders?! En bovendien, de ouders vertrouwen je het kind toe, dat is ook niet zomaar. De juf van het kinderdagverblijf, naschoolse opvang, school, de moeder van het vriendje/vriendinnetje. Allemaal zullen ze nét een beetje anders tegen dingen aankijken, nét een beetje andere regels stellen. En dat is prima, daar kan een kind heus wel tegen. Ik denk zelfs dat het goed is voor een kind te zien dat wat thuis mag niet per se is wat ergens anders mag. Andere mensen, andere situaties, dus andere regels. Helemaal goed. Zolang maar duidelijk is wie de eindverantwoordelijkheid heeft. En wat tegenwoordig de opvattingen zijn over luieruitslag, heimwee of driftige pubers? Die vraag stel ik dan wel aan de ouders.
Toch behoefte aan het boek? Van oma mag alles…
Lees ook:Grootouders zien kleinkinderen na scheiding minder
Lees ook:Moeder, wanneer ga je nu eens dood
Lees ook:Opa en oma: dé kinderopvang van 2013
Lees ook:Opa’s en oma’s ondermijnen strenge opvoeding ouders
Lees ook:Opa’s en oma’s verwennen hun kleinkinderen veel te veel!